تونو تایمز

درد دندان یکی از مشکلات دهان و دندان است که می‌ تواند دردناک و آزار دهنده باشد، به همین دلیل افرادی که دچار دندان درد می شوند برای خلاص شدن از آن دنبال درمان فوری هستند. برای درمان سه سوته دندان درد، روش های خانگی زیادی وجود دارد که می توان با استفاده از آن ها درد خود را تسکین داد.

علت دندان درد چیست؟

درد دندان می تواند به دلایل زیر باشد:

·         وجود پوسیدگی دندان

·         درد دندان بعد از عصب کشی

·         دندانی که پر شده و دوباره دچار مشکل شده

·         آبسه و شکستگی دندان

·         درد بعد از کشیدن دندان

·         رشد دندان عقل

·         تحلیل و عفونت لثه

·         ضربه به دندان

·         عفونت سینوس

روش های خانگی برای درمان سه سوته دندان درد

برای درمان قطعی دندان درد باید به دندانپزشکی مراجعه کرد، اما می توان تا زمان مراجعه به دندانپزشک برای درمان آن از روش های خانگی استفاده کرد. از جمله درمان‌ های خانگی به شرح زیر هستند:

گل میخک

استفاده از میخک یک روش قدیمی برای درمان درد دندان است. گل میخک به دو روش قابل استفاده است. هم می توان یک یا چند قطره از روغن آن را بر روی محل درد قرار داد یا یک تکه کوچک میخک را له کرده و بر روی دندانی که درد می کند قرار داد؛ با این کار درد دندان کاهش می یابد.

آویشن

آویشن یک داروی گیاهی آنتی باکتریال و آنتی اکسیدان قوی است که برای درمان فوری دندان درد نیز کاربرد دارد. باید جوشانده آویشن را به عنوان یک دهانشویه استفاده کرد.

مخلوط آب، نمک و لیمو ترش تازه

یکی دیگر از روش های خانگی برای درمان سریع دندان درد و از بین بردن عفونت دندان استفاده از مخلوط آب گرم، مقداری نمک و آب لیموی تازه به عنوان دهانشویه است. مصرف روزی چند بار در روز از این ترکیب باعث از بین رفتن عفونت و کاهش درد دندان می شود.

کمپرس یخ

برای بی حس کردن محل دندان درد و کاهش درد، استفاده از کیسه و کمپرس یخ یک روش رایج است. با قرار دادن کیسه یخ بر روی محل درد، می توان باعث کاهش درد دندان و بی حس شدن آن نقطه شد.

مصرف مسکن های بدون نسخه

استفاده از مسکن های بدون نسخه مانند مفنامیک اسید، استامینوفن و ایبوپروفن برای از بین بردن درد، یکی از روش های رایج برای برطرف کردن دندان درد است. نکته ای باید دانست این است که برای تاثیرگذاری مناسب، باید هر شش تا هشت ساعت یکبار یک قرص مسکن مصرف شود.

منبع: bestdentists.ir

رایج ترین روش برای جایگزینی دندان های از دست رفته است که ساختار شبیه به دندان طبیعی دارد. این روش درمانی یک پروتز ثابت است که در استخوان فک کاشته می شود و نمی توان آن را خارج کرد. این درمان یکی از گران ترین پروسه های دندانپزشکی است به همین دلیل افرد کاندیدای این درمان می خواهند بدانند که طول عمر ایمپلنت دندان و ماندگاری آن چقدر است و این هزینه چقدر دوام خواهد داشت؟

ایمپلنت دندان چیست؟

ایمپلنت دندان شامل سه جزء فیکسچر یا پایه ایمپلنت، آباتمنت و پروتز دندان است که جای دندان از دست رفته را می توان با کمک آن پر کرد. فیکسچر یا پیچ ایمپلنت، نقش ریشه دندان را بر عهده دارد و در لثه کاشته می شود، آباتمنت نیز باعث اتصال فیکسچر و پروتز می شود و پروتز نیز همانند تاج دندان عمل می کند.

طول عمر ایمپلنت دندان چقدر است؟

ایملپنت دندان دارای ماندگاری و طول عمر بالایی است و به طور معمول 10 تا 15 سال عمر مفید دارد. مدت زمان ماندگاری این روش بستگی به عواملی مانند نوع ایمپلنت، درستی نصب آن و مراقبت و نگهداری آن دارد.

اگر کیفیت ایمپلنت بالا باشد، به صورت حرفه ای نصب شود و مراقبت های لازم به صورت مرتب و اصولی انجام شود، طول ایمپلنت دندان بیشتر می شود، حتی می توان آن را به عنوان یک روش دائمی و مادام العمر در نظر گرفت.

عوامل موثر در ماندگاری ایمپلنت دندان

همانطور که در بالا گفتیم عوامل مختلفی در طول عمر و ماندگاری ایمپلنت دندان تاثیر دارند که در زیر قصد داریم 3 تا از آنها را توضیح دهیم:

جنس ایمپلنت

در حال حاضر رایج ترین ماده مورد استفاده در ساخت ایمپلنت دندان آلیاژ تیتانیوم است. این ماده مقاومت زیاد در برابر پوسیدگی دارد و طول عمر ایمپلنت های دندانی را زیاد می کند.

برند ایمپلنت

برندهای زیادی در بازار به عنوان ایمپلنت دندان وجود دارند که ممکن است از نظر سطح پوشش پایه ایمپلنت با هم فرق داشته باشند. در بهترین نوع ایمپلنت دندان از پوشش های با کیفیتی برای پایه ایمپلنت دندان استفاده می شود که در بهتر جوش خوردن پایه به استخوان فک کمک می کند.

مراقبت و نگهداری از ایمپلنت دندان

بعد از کاشت ایمپلنت دندان باید به خوبی و با دقت از آن ها مراقبت کرد. یکی از راه های مراقبت از ایمپلنت دندان، رعایت اصول بهداشت دهان و دندان است؛ مسواک زدن، نخ دندان کشیدن به طور مرتب می تواند در افزایش طول عمر ایمپلنت دندان موثر باشد.

منبع: implantdr.ir

تزریق فیلر پوستی نوعی روش زیبایی غیرجراحی است. پرکننده های پوستی چین و چروک ها را پر می کنند، خطوط را صاف می کنند و حجم را به صورت شما باز می گرداند. پزشک شما این مواد را درست زیر پوست شما تزریق می کند.

افراد برای بهبود ویژگی های صورت خود یا به دست آوردن ظاهری جوان تر، پرکننده های پوستی را انتخاب می کنند. این درمان انتخابی معمولا کمتر از نیم ساعت طول می کشد و زمان بهبودی حداقل است. نتایج فوراً دیده می‌شوند و بسته به نوع پرکننده و محل، ماه‌ ها تا سال‌ ها ماندگاری دارند.

رایج ترین پرکننده های پوستی

·         اسید هیالورونیک (مورد استفاده برای انواع فیلرها شامل فیلر بینی و ...)

·         هیدروکسی لاپاتیت کلسیم

·         پلی متیل متاکریلات (PMMA)

·         پلی ال لاکتیک اسید

·         چربی انسان

این مواردی که نام بردیم معروف ترین و بهترین موادی هستند که در تزریق انواع فیلرها و پرکننده های پوستی مورد استفاده قرار می گیرند.

سایر درمان های زیبایی تزریقی

علاوه بر مواردی که در بالاتر به آنها اشاره کردیم، درمان های زیبایی دیگری نیز وجود دارد که در ادامه آنها را معرفی می کنیم.

سم بوتولینوم

سم بوتولینوم یک فیلر تزریقی پروتئین خالص است که برای درمان موقت خط اخم استفاده می شود. این تزریق ساده و غیرجراحی می تواند به طور موقت چین های پیشانی، پنجه کلاغی نزدیک چشم ها و نوارهای ضخیم در گردن را کاهش یا از بین ببرد. این سم، تکانه های عصبی را مسدود می کند، به طور موقت ماهیچه هایی را که باعث ایجاد چین و چروک می شوند فلج می کند، در حالی که به پوست ظاهری صاف تر و با طراوت می بخشد.

اسید دئوکسی کولیک

این اسید یک ماده طبیعی است که در اسید معده وجود دارد و به عنوان یک روش برای حل کردن چربی اضافی زیر چانه مورد استفاده قرار می گیرد. درمان شامل تزریق اسید دئوکسی کولیک است که در مطب پزشک انجام می شود. لازم به ذکر است که شایع ترین عوارض جانبی این روش شامل قرمزی، تورم، کبودی و بی حسی است که همگی موقتی بوده و کمتر از چهار هفته طول می کشد.

بعد از تزریق پرکننده های پوستی چه اتفاقی می افتد؟

بعد از تزریق فیلر، به احتمال زیاد یک کیسه یخ برای کاهش درد و تورم به بیمار داده می شود. بسیاری از افراد بلافاصله پس از انجام این تزریق ها نتایج را مشاهده می کنند. اما نتایج هر کسی متفاوت است. اینکه چه مدت طول می کشد تا نتایج را ببینید به عوامل مختلفی بستگی دارد.

خیلی از ما حداقل یکبار با جوش های زیرپوستی روی صورتمان مواجه شده ایم و به دلایل مختلفی مانند دعوت به مهمانی یا شرکت در مراسم مهمی، در صدد درمان و از بین بردن آنها کرده ایم؛ اما چطور؟ بهترین کار برای از بین رفتن این نوع جوش ها این است که آنها را به حال خود رها کنیم تا خودش از بین برود. اما در شرایط اضطرار می توان اقداماتی برای از بین بردن آنها انجام داد.

ما در این مقاله قصد داریم تا درباره روش های طلایی برای درمان جوش های زیر پوستی به شما اطلاعاتی دهیم. اما در ابتدا لازم می دانیم که تعریفی کوتاه از این جوش ها را در اختیارتان قرار دهیم.

جوش زیر پوستی و علل ایجاد آن

جوش های زیر پوستی یکی از رایج ترین انواع آکنه هستند، که در لایه زیرین پوست ایجاد می شوند و شاید کمتر کسی از فاصله دور متوجه وجود این نوع آکنه ها بر روی پوست شما شود. اما این جوش ها قطعا برای خود شما آزاردهنده هستند چرا که پوست شما از حالت صاف و یکدستی خارج می شود و در بعضی مواقع واقعا دردناک است.

مهم ترین دلایل ایجاد جوش های زیرپوستی شامل موارد زیر می شود:

·         استفاده از مواد آرایشی و بهداشتی بی کیفیت و غیر استاندارد

·         دستکاری مداوم پوست

·         تغییرات هورمونی افراد در بازه های زمانی مختلف

بهترین روش های پزشکی برای درمان جوش زیر پوستی

درمان یک روزه جوش ها وجود ندارد اما با برخی راهکارها می توان روند درمان را بهبود بخشید. در ادامه به معرفی روشهایی که قاتل جوش صورت هستند، می پردازیم.

تزریق داخل جوش

در صورت تشخیص بهترین دکتر جوش می توان با تزریق برخی از داروها به طور مستقیم در محل جوش زیر پوستی، التهابات ناشی از این نوع جوش ها را کاهش داد.

لیزر درمانی

یکی از روش های جدید برای درمان انواع جوش ها از جمله جوش زیر پوستی، می توان به لیزر درمانی اشاره کرد. در این روش  پزشک در حل جوش پرتوهای نوری را می تاباند و این کار روند بهبودی جوش را سریع تر می کند.

لایه برداری شیمیایی

در صورتی که جوش های زیرپوستی شدید باشند و به خودی خود قابل درمان نباشند می توان با لایه برداری های شیمیایی ملایم تا متوسط که سلول های مرده پوست را از بین می برد، آنها را درمان کرد.

مصرف پمادهای موضعی

پمادهای موضعی حاوی موادی مانند اسید سالیسیلیک می توانند در درمان جوش زیر پوستی موثر باشند.

از انواع پرکننده های پوستی به منظور کاهش علائم پیری، به حداقل رساندن فرورفتگی ها مانند فیلر زیر چشم، حجم دهی مانند فیلر لب، اصلاح فرم بینی مانند فیلر بینی و از بین بردن جای زخم های پوستی و انواع آکنه ها استفاده می شود.

رایج ترین پرکننده های پوستی

برخی پرکننده های پوستی ایمن و مورد تائید FDA هستند که شامل اسید هیالورونیک، پلی متیل متاکریلات، پلی-ال-لاکتیک اسید، کلسیم هیدروکسی لاپاتیت یا چربی بدن خود فرد هستند. در ادامه مقاله به توضیح کوتاه هر یک از این موارد می پردازیم:

هیالورونیک اسید

اسید هیالورونیک یک جزء زبیعی از بافت پوست بدن است و رایج ترین پرکننده پوستی صورت است. تزریق اسید هیالورونیک می تواند خطوط و چین و چروک های ظریف را نرم کرده و پری را به پوست بازگرداند. ترجیح اکثر پزشکان برای تزریق فیلر لب، فیلر زیر چشم، فیلر خط خنده، فیلر بینی و …. استفاده از فیلرهای ساخته شده بر اساس اسید هیالورونیک است.

هیدروکسی لاپاتیت کلسیم

این ماده برای درمان چین و چروک های عمیق تر پوست مورد استفاده قرار می گیرد. با استفاده از هیدروکسی لاپاتیت کلسیم، پزشک متخصص می تواند خط فک را کانتور کرده و حجم داخل و اطراف گونه ها را بازگرداند. تزریق این ماده ممکن است تا سه سال برای پرکردن چین و چروک و تا یک سال در صورت استفاده برای کانتور دوام داشته باشند.

پلی متیل متاکریلات PMMA))

این پرکننده از میکروسفرهای معلق در ژل مبتنی بر کلاژن تشکیل شده است. این ژل حجمی فوری ایجاد می کند که پوست را بلند می کند تا چین و چروک ها و اسکارهای آکنه را نرم کند. میکروسفرها در جای خود باقی می مانند و پشتیبانی ساختاری برای ظاهری صاف تر پوست ایجاد می کنند.

پلی ال لاکتیک اسید

این درمان که در ابتدا برای درمان ضایعات شدید صورت در عفونت HIV ساخته شد، اکنون توسط FDA برای رفع پیری صورت تایید شده است.

چربی انسان

پزشک ممکن است چربی را از بدن خود فرد جمع آوری کرده و مجدداً آن را برای افزایش حجم صورت، پر کردن چین های عمیق و ایجاد خطوط کم عمق تزریق کند.

تزریق فیلر پوستی چگونه انجام می شود؟

در ابتدا پزشک متخصص پوست بیمار را تمیز کرده و در صورت نیاز، در ناحیه مورد نظر از کرم های بی حس کننده استفاده می کند. سپس پزشک با استفاده از یک سوزن بسیار نازک، مقادیر مشخصی از ماده پرکننده مورد نظر را به زیر پوست شما تزریق می کند و در نهایت ناحیه تزریق شده را جهت حرکت فیلر در جای مناسب خود کمی ماساژ می دهد.

در ابتدا لازم می دانیم تا تعریفی از جوش زیرپوستی را در اخیارتان قرار دهیم. جوش های زیر پوستی یکی از رایج ترین انواع آکنه هستند، که در لایه زیرین پوست ایجاد می شوند و شاید کمتر کسی از فاصله دور متوجه وجود این نوع آکنه ها بر روی پوست شما شود. اما این جوش ها قطعا برای خود شما آزاردهنده هستند چرا که پوست شما از حالت صاف و یکدستی خارج می شود و در بعضی مواقع واقعا دردناک است.

مهم ترین دلایل ایجاد جوش های زیرپوستی شامل موارد زیر می شود:

·         استفاده از مواد آرایشی و بهداشتی بی کیفیت و غیر استاندارد

·         دستکاری مداوم پوست

·         تغییرات هورمونی افراد در بازه های زمانی مختلف

روش های خانگی درمان جوش زیرپوستی

معمولا برای درمان جوش های زیر پوستی نیاز به اقدامات خاصی نیست و در اکثر مواقع این جوش ها خود به خود و با گذشت زمان از بین می روند اما در صورتی که در شرایطی قرار دارید که تمایل دارید هر چه زودتر از شر آنها خلاص شوید، می توانید روش های خانگی زیر که به عنوان قاتل جوش صورت شناخته شده اند را امتحان کنید.

کمپرس گرم

در صورت استفاده همزمان پمادهای موضعی و کمپرس گرم، جوش های زیرپوستی خیلی سریع تر از بین می روند. کمپرس گرم هم می تواند درد حاصل جوش را کاهش دهد و هم توانایی این را دارد که روند رشد جوش های زیر پوستی را مختل کند. همین باعث می شود که بهبودی سریع تری داشته باشید.

کمپرس یخ

یخ در درمان سریع جوش های زیر پوستی معجزه می کند. در این روش می توانید یخ را در یک پارچه تمیز ریخته و سپس پارچه را چند ثانیه بر روی جوش های خود قرار دهید؛ سپس یخ را بردارید و پس از گذشت چند دقیقه باز این کار را تکرار کنید.

خمیر دندان

استفاده از خمیر دندان هم می تواند منجر به کاهش درد و التهاب حاصل از جوش های زیر پوستی شود. در این روش درمان، قبل از اینکه بخوابید کمی خمیر دندان بر روی ناحیه جوش دار بزنید و اجازه دهید تا صبح روی صورتتان بماند. سپس آن را با آب ولرم شستشو دهید.

آلوئه ورا

آلوئه ورا به دلیل خاصیت آنتی باکتریال و آنتی اکسیدانی که دارد می تواند برای درمان التهاب ناشی از انواع جوش موثر باشد. برای درمان جوش زیر پوستی با آلوئه ورا می توانید مقداری از ژل این گیاه را قبل از خواب روی پوست خود بمالید و فردا صبح صورت خود را با آب ولرم بشویید.

یکی از شاخص های تعیین لاغری یا چاقی استفاده از فرمول محاسبه bmi یا شاخص توده بدنی است. در این فرمول نیاز به پارامترهای وزن و قد داریم.  BMI بالاتر از 25 نشان دهنده اضافه وزن است و اگر این عدد بالاتر از 30 باشد به این معنی است که فرد دچار چاقی و اضافه وزن مفرط است و بهتر است هرچه زودتر به دنبال کاهش آن باشد تا به سلامت خود آسیب وارد نکند.

تفسیر نتایج شاخص توده بدنی

برای محاسبه bmi نیاز است که وزن به کیلوگرم را تقسیم بر توان دوم قد به متر کنید.

·        BMI زیر 18: کمبود وزن و لاغری بیش از حد

·        BMI بین 18.5 تا 25: وزن متناسب و نرمال

·        BMI بین 25 تا 30: اضافه وزن

·        BMI 30 و بالاتر از آن: چاقی مفرط

در ادامه مقاله قصد داریم تا روش هایی را برای کاهش شاخص توده بدنی به شما معرفی کنیم؛ پس با ما همراه باشید.

دریافت یک رژیم لاغری اصولی از متخصص تغذیه

یکی از دلایل اصلی چاقی و اضافه وزن، مصرف مواد غذایی ناسالم و مضر است؛ در این صورت با کاهش کالری دریافتی و مصرف غذاهای سالم می توانید به لاغری برسید. رژیم غذایی شما باید طوری باشد که کالری دریافتی کاهش پیدا کند تا کاهش وزن رخ دهد. از جمله غذاهای سالم و کم کالری شامل انواع میوه ها، سبزیجات و غلات کامل است. به گفته متخصصین تغذیه، یک رژیم لاغری اصولی رژیمی است که حاوی تمامی انواع مواد مغذی به حد کافی باشد و هیچ کدام از وعده های غذایی حذف نشود.

لازم به ذکر است که به غیر از مقدار کالری دریافتی، مواد غذایی مصرفی شما نیز بسیار مهم است. به توصیه متخصصین تغذیه غذاهای سرشار از قند و چربی های ناسالم را باید محدود کنید.

انجام ورزش قدرتی و هوازی

همه افراد بزرگسال باید در هفته 150 دقیقه فعالیت ورزشی داشته باشند. ورزش های قدرتی برای عضله سازی و بالا بردن سوخت و ساز بدن، بسیار موثر هستند و در صورت انجام ورزش های هوازی در کنار این تمرینات سلامت قلب شما بهبود پیدا کرده و به چربی سوزی بیشتر کمک می کند.

خواب کافی داشته باشید

یکی از فاکتورهای بسیار موثر در وزن متعادل داشتن خواب کافی شبانه است. طبق گفته سازمان بهداشت جهانی، افرادی که خواب کافی شبانه ندارند بیشتر دچار پرخوری و اضافه وزن می شوند.

استرستان را کنترل کنید

استرس و اضطراب باعث به هم خوردن هورمون های بدن می شود و این افراد دچار پرخوری عصبی می شود.

عمل اسلیو معده یا اسلیو گاسترکتومی، نوعی عمل لاغری است که شامل برداشتن قسمت بزرگی از معده است. کاهش حجم معده به دو دلیل باعث لاغری می شود. تغییر سایز معده به تنهایی باعث می شود که حجم غذایی که می توان در معده قرار داد خیلی کم باشد و سبب می شود که فرد خیلی سریع احساس سیری پیدا کند و همین موضوع باعث لاغری وی می شود. همچنین معده کوچک ‌تر، سطوح پایین ‌تری از هورمونی به نام گرلین را تولید می ‌کند که باعث می ‌شود افراد کمتر احساس گرسنگی کنند و در نتیجه باعث لاغری فرد می شود.

آیا عمل اسلیو معده ایمن است؟

خطرات جراحی اسلیو معده بسیار کمتر از خطرات چاقی و بیماری های مرتبط با آن است. همچنین اسلیو معده نسبت به سایر جراحی های لاغری از جمله بای پس معده، باندینگ معده و ... میزان عوارض کمتری دارد. عمل اسلیو معده با روش لاپاراسکوپی انجام می شود که نوعی عمل کم تهاجمی است و به دلیل برش های کم نیز بهبودی سریعتر حاصل می شود.

اما لازم به ذکر است که این عمل به افرادی توصیه می شود که در هنگام محاسبه BMI عدد به دست آمده بیشتر از 30 باشد و با روش های معمول لاغری مانند رژیم غذایی و ورزش موفق به کاهش وزن نشده اند.

عوارض و خطرات احتمالی جراحی اسلیو

جراحی اسلیو معده مانندهر جراحی دیگری نیز ممکن است که با خطرات و عوارض احتمالی ای همراه باشد که شامل موارد زیر می شوند:

·        خونریزی

·        عفونت

·        واکنش به بیهوشی

·        نشتی از معده

علاوه بر عوارض کوتاه مدتی که در بالا گفتیم، ممکن است برخی افراد بعد از بهبودی دچار عوارض طولانی مدتی نیز شوند که عبارتند از:

در برخی مواقع بافت اسکار بعد از جراحی باعث باریک شدن معده می شود که می تواند حرکت غذا را در معده کند یا مسدود کند که علائمی مثل حالت تهوع و استفراغ را به دنبال دارد.

به دلیل مصرف کم غذا در طول روز، ممکن است بدن شما دچار کمبود مواد مغذی شود که در این صورت پزشک مصرف مکمل ها و ویتامین ها را تجویز می کند.

افرادی که قبل از عمل، مشکل ریفلاکس معده داشتند اصولا بعد از عمل اسلیو این مشکلشان شدیدتر می شود و یا حتی افرادی که مبتلا به این مشکل نبودند هم ممکن است بعد از عمل آن را تجربه کنند.

کاهش وزن سریع می تواند سنگ کیسه صفرا را بیشتر کند. در این شرایط ممکن است برای برداشتن کیسه صفرا به جراحی دیگری نیاز داشته باشید.

ارتودنسی دندان شاخه ای از درمان های دندانپزشکی است که هدف آن برطرف کردن مشکلات و ناهنجاری های دندانها و فکین است. این درمان توسط متخصص ارتودنسی انجام شده و یک دندانپزشک عمومی نباید و نمی تواند برای بیمار اقدام به انجام ارتودنسی دندان کند.

انواع ارتودنسی دندان

ارتودنسی ثابت: ارتودنسی ثابت به نوعی از درمان های ارتودنسی گفته می شود که در آن باید دستگاه ارتودنسی در طول دوره درمان در دهان بیمار به صورت ثابت قرار بگیرد و امکان جدا شدن آنها از دندان ها وجود ندارد. ارتودنسی ثابت با یکی از روش های زیر انجام می شود:

·        بریس فلزی

·        بریس سرامیکی

·        بریس لینگوال

·        بریس دیمون

ارتودنسی متحرک: ارتودنسی متحرک به نوع دیگری از ارتودنسی گفته می شود که در آن بیمار می تواند دستگاه ارتودنسی را در هنگام غذا خوردن و حتی مسواک زدن و استفاده از نخ دندان از روی دندان ها برداشته و از دهان خود خارج کند. رایج ترین این درمان، اینویزیلاین یا همان ارتودنسی نامرئی متحرک است.

کش ارتودنسی چیست؟

برای اصلاح سریعتر دندان ها در ارتودنسی ثابت، از کش ارتودنسی یا اورینگ استفاده می شود. این کش ها به دور هر براکت قرار می گیرند و برای نگه داشتن سیم ها در شیار براکت به کار می روند. این کش ها در هر جلسه مراجعه بیمار به ارتودنتیست تعویض می شوند. در حال حاضر اورینگ های الاستیکی در رنگ های مختلف وجود دارند و زمانی که روی براکت قرار می گیرند، باعث می شود که براکت ارتودنسی رنگی به نظر برسند که به این درمان با کش های رنگی ارتودنسی رنگی گفته می شود.

انتخاب رنگ در ارتودنسی رنگی

در انتخاب رنگ مناسب برای کش های ارتودنسی رنگی خود، بهتر است به نکاتی توجه کنید که شامل موارد زیر می شود:

·        توجه به رنگ پوست و موهای خود: سعی کنید رنگی را انتخاب کنید که با رنگ پوست و مو شما هماهنگی داشته باشد.

·        توجه به رنگ چشم ها

·        عدم انتخاب رنگ سفید برای ارتودنسی رنگی: زیرا این کش ها به سرعت لک دار شده و ممکن است به نظر برسد که دندان های شما تغییر رنگ داده اند.

·        استفاده از از رنگ های تیره تر مانند بنفش تیره، آبی تیره: زیرا باعث می شود تا دندان هایتان سفیدتر به نظر برسند و همچنین دیرتر کثیف می شوند.

·        عدم انتخاب رنگ زرد به ویژه زرد روشن: زیرا ممکن است این طور به نظر برسد که روی دندان هایتان لکه های زرد وجود دارد.

·        از انتخاب رنگ های مشکی، قهوه ای و سبز پرهیز کنید؛ زیرا این طور به نظر می رسد که غذا بین بریس ها مانده و شما مسواک نزده اید.

منبع: bestdentists.ir

یکی از بهترین روش ها برای جایگزینی دندان از دست رفته ایمپلنت دندان است که شبیه به دندان طبیعی هستند. ایمپلنت دندان در کنار تمام مزایایی که دارد عوارضی نیز دارد که مهم ترین آن عفونت ایمپلنت دندان بعد از کاشت است. عفونت بر اثر تجمع پلاک های عفونی به وجود می آید که در صورت عدم درمان می تواند باعث ایجاد التهاب، از دست رفتن استخوان و شکست کاشت دندان شود.

ایمپلنت دندان چیست؟

گفتیم یکی از روش های مهم برای پر کردن جای خالی دندان از دست رفته ایمپلنت دندان است. این قطعه از دو بخش تشکیل شده است. یک بخش آن در لثه قرار می گیرد که نقش ریشه دندان را ایفا می کند و بخش دیگر آن بالای خط لثه قرار می گیرد و نقش تاج دندان را بر عهده دارد.

علل به وجود آمدن عفونت بعد از ایمپلنت دندان

این عفونت می تواند بلافاصله بعد از کاشت و یا بعد از گذشت چند ماه و یا سال به وجود بیاید. این عفونت هم می تواند به علت تجمع باکتری، جرم دندان و پلاک ها در خود ایمپلنت دندان و هم دندان های کناری دندان ایمپلنت شده باشد. مواردی که در ایجاد عفونت ایمپلنت دندان موثرند شامل موارد زیر می شوند:

·        عدم رعایت بهداشت دهان و دندان

·        بیماری لثه

·        سیگار کشیدن

علائم عفونت بعد از کاشت ایمپلنت

وجود علایم زیر نشان دهنده وجود عفونت در ایمپلنت هستند:

·        بوی بد دهان

·        خونریزی

·        درد به همراه تب

·        جویدن سخت همراه با درد

·        قرمری لثه و تورم

·        شل شدن ایمپلنت دندان

·        به وجود آمدن فاصله بین ایمپلنت و لثه

راه های درمان عفونت ایمپلنت دندان

روش های درمانی که دندانپزشک برای درمان عفونت در ایمپلنت دندان به کار می برد بستگی به نوع عفونت و پیشرفت آن دارد. در هر صورت دو درمان زیر برای این مشکل وجود دارد:

درمان غیر جراحی

این روش با تمیز کردن محل عفونت، شستشو با کلرهگزیدین، ضد عفونی کردن و تجویز آنتی بیوتیک های موضعی و برس های چرخان انجام می شود. از این روش برای درمان عفونت هایی که بلافاصله بعد از کاشت ایمپلنت ایجاد می شود، کاربرد دارد.

جراحی برای درمان عفونت پیشرفته

از جراحی برای درمان عفونت های شدید استفاده می شود. هنگامی که عفونت گسترش یافته باشد، باعث تحلیل و از بین رفتن استخوان می شود. اگر با شدید شدن عفونت ایمپلنت دندان، پایه ایمپلنت بر اثر تحلیل رفتن استخوان و عفونت شدید شل شده باشد، دندانپزشک باید ایمپلنت آلوده را بر دارد، محل آن را تا زمان ترمیم به حال خود رها کند و پس از ترمیم ایمپلنت دیگری را جایگزین کند.

منبع: implantdr.ir